تأثیر استفاده از عصا بر متغیرهای کینماتیکی راه رفتن سالمندان مرد
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر استفاده از عصا بر متغیرهای کینماتیک راه رفتن بود. روش شناسی:تعداد 10 سالمند بدون سابقه استفاده از عصا (گروه I) و تعداد 10 نفر سالمند با حداقل 3 سال سابقه استفاده از عصا (گروه II) بررسی شدند. همهی آزمودنیها بالای 60 سال سن داشتند. این افراد فاقد هر گونه بیماری حاد اثرگذار مانند پارکینسون بر راه رفتن بودند. ابتدا اندامهای سر، تنه، لگن، ران، ساق و پا در سمت راست بدن با استفاده از مارکرهای کروی منعکس کننده نور شناسایی شدند. سپس با استفاده ازH-Rez 3D Motion Analysis System (240 HZ) و سه دوربین مدل Falcon متغیرهای کینماتیکی راه رفتن آزمودنیها اندازهگیری و ثبت گردید. برای تحلیل آماری از آزمون MANOVA با سطح معناداری (05/0=α) استفاده شد. یافتهها: نشان دادند که طول گام در گروه 1 و 2 به ترتیب برابر بود با 5/23±1/134 و 68 ± cm/s114که اختلاف بین آنها معنی دار بود (01/0=P). همچنین سرعت راه رفتن گروه تجربی با cm/s65 به طور معنیداری کوچکتر از سرعت راه رفتن در گروه کنترل cm/s8/90 بود(01/0=P). همچنین زمان گام و درصد زمان استقرار نیز در گروه 1 به طور معنی داری 16% بیش از گروه 2 بود (01/0=P). بحث و نتیجهگیری: در راه رفتن با عصا یک تکیه گاه اضافی نسبت به راه رفتن عادی ایجاد میشود. هنگام تکیه بر عصا مرکز ثقل جایگیری متفاوتی پیدا میکند و به همین خاطر مکانیک راه رفتن تغییر میکند. کندی راه رفتن طول گام کوتاهتر در افرادی که از عصا استفاده میکنند مشاهده شد. برای کاهش عوارض ناشی از این شرایط وجود یک برنامه مستمر توانبخشی برای سالمندان توصیه میشود.